به گزارش سرویس اجتماعی خط فارس، شهر باستانی و ارزشمند دارابگرد همچنان مورد بی توجهی و بی مهری است، این کهن شهر بی همتای باستانی که به گواه تاریخ از مهمترین شهرهای ساسانی ایران به شمار میآمده است، امروزه به صحنۀ تاخت و تاز غارتگران میراث فرهنگی تبدیل و زخمهای ژرفی بر پیکرۀ ناتوان و رنجور آن نواخته شده است و در تازهترین مورد از دست اندازی ها، یکی از نهادهای دولتی در حال کشیدن جاده در حریم درجه یک و ممنوعه آن است.
سیاوش آریا فعال و پژوهشگر تاریخ ایران و میراث فرهنگی در فارس با ارسال عکسهایی از شهر باستانی دارابگرد اظهار کرد: در تازهترین مورد از دست اندازی ها، یکی از نهادهای دولتی در حال کشیدن جاده در حریم درجه یک و ممنوعه شهر باستانی دارابگرد است، این در حالی است که به فراوانی و روشنی سفالهای تاریخی در کف زمین ریخته و دیده میشود و روشن نیست که چگونه آن نهاد دولتی بدون گرفتن استعلام از اداره میراث فرهنگی شهرستان داراب و بدون هماهنگی دست به چنین اقدامی زده است؟ زیرا هر گونه کار عمرانی در محدوده محوطهها و بناهای تاریخی نیازمند استعلام از اداره میراث فرهنگی است.
او ادامه داد: این اقدام افزون بر آن که تخلف به شمار میآید و باید هرچه زودتر متوقف شود، به لایههای باستان شناختی محوطه دارابگرد نیز آسیبهای برگشت ناپذیری را وارد میآورد و بر اساس قانونهای میراث فرهنگی کشور جرم است.
آریا افزود: در یک سال گذشته، شهر باستانی دارابگرد بارها مورد دست اندازی قرار گرفته است، از حفاریهای غیرمجاز سوداگران اموال تاریخی و فرهنگی و قاچاقچیان در درون عرصه شهر تاریخی دارابگرد تا ریختن زباله و پسماند ساختمانی در پیرامون آن، تنها بخشی از چالشهای پیش روی این کهن شهر باستانی است.
پژوهشگر تاریخ ایران و میراث فرهنگی در فارس گفت: همچنین پدیداری جاده در حریم درجه یک آن، یک بار در ۲ سال پیش تکرار شده بود که موضوع را به آگاهی مسئولان میراث فرهنگی استان رساندم و از ادامه کار پیشگیری شده بود. اما روشن نیست که چگونه باز این تخلف در حال انجام است که خود جای شگفتی و پرسش دارد.
این فعال میراث فرهنگی معتقد است: از سویی، دهیار روستا نیز مسئولیت دارد و باید پاسخگو باشد.
او اضافه کرد: با این همه، موضوع را به آگاهی مسئولان یگان حفاظت میراث فرهنگی استان و معاونت میراث فرهنگی استان رسانده و خواستار پیشگیری از آن شدم.
آریا تصریح کرد: نکته دارای اهمیت، این است که دارابگرد نیازمند یک پایگاه میراث فرهنگی است که سال هاست آن را بیان و از مسئولان میراث فرهنگی درخواست کرده ام.
ثابت اقلیدی مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی فارس نیز در فروردین امسال بیان کرد: با توجه به ارزشمندی شهر دارابگرد پرونده ثبت جهانی آن آماده شده است و بهزودی این اثر شاخص در فهرست یونسکو جای میگیرد. اما گویا هنوز هیچ خبری نیست و تنها در حد سخن و خبر باقی مانده است.
گویا کسی صدای نالههای دارابگِرد، این کهن شهر بی همتای باستانی را نمیشنود.
شهر تاریخی دارابگِرد همانند کودک یتیمی است که بدون سرپرست رها شده و هر روز با چالش تازهای رو به رو میشود. دارابگِرد روزگار اندوه باری را سپری میکند و شرایط هر روز برایش بدتر و بدتر شده، کاش مرهمی بر زخمهای کهنه اش باشیم و او را دریابیم…
باستان شناسان دیرینگی شهر دارابگِرد را مربوط به اواخر دورۀ اشکانی و آغاز دورۀ ساسانی بر پایۀ سفالهای موجود میدانند. همچنین اردشیر بابکان بنیادگذار دودمان ساسانی پیش از آن که به پادشاهی برسد، دارابگِرد را به قلمرو خود در آورده و جایگاه فرماندهی خود را از همین شهر گسترش میدهد. در این شهر بقایای کَندگ (خندق) از زمان ساسانیان برجای مانده و دارابگرد در روزگار ساسانیان رونق بسیار فراوانی داشته است.
شهر باستانی دارابگِرد، امروز تنهاتر از هر زمانی است و دست یاری به سوی من و تو دراز میکند. دستان آن را بگیریم، نکند که فردا دیر باشد…
این شهر تاریخی در ۷ کیلومتری شهر داراب و ۲۴۰ کیلومتری جنوب شرقی شهر شیراز جای گرفته و با شمارۀ ۱۴ در ۲۴ شهریورماه ۱۳۱۰ به ثبت ملی رسیده است.
